Το κείμενο περιέχει τοποθέτηση Χριστουγεννιάτικου Πνεύματος

Βρέθηκα πρόσφατα σε μια καφετέρια με μερικούς από τους πιο κοντινούς μου φίλους.Παρά τις γιορτινές μέρες,η ατμόσφαιρα κάθε άλλο παρά Χριστούγεννα θύμιζε.Προσωπικά προβλήματα,αισθηματικά,γκρίνια,τσακωμοί και παρασκήνια στέκονταν πάνω από τα κεφάλια μας και ανάμεσά μας.Λες τελικά ο Κατεργάρης να έκλεψε τα φετινά Χριστούγεννα;


Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο,ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Έχουμε απορροφηθεί τόσο πολύ από αυτή τη μιζέρια και την απαισιοδοξία που χάνουμε σταδιακά την ικανότητα να εκτιμάμε τις πιο απλές χαρές της ζωής,όπως την καλή παρέα.


News Flash:Η ζωή είναι μικρή και η ευτυχία σποραδική.Είναι στιγμές,σα φωτογραφίες.Δε μπορείς να δεις ολόκληρη τη σκηνή παρά μόνο εκείνο το μοναδικό στιγμιότυπο που αποτυπώθηκε στο φιλμ.


Ρίξε μια ματιά στον καθρέφτη και σκέψου:Είσαι καλά;Έχεις ανθρώπους στη ζωή σου που αγαπάς και εκτιμάς;Εκείνοι είναι καλά;Τι παραπάνω θέλεις από τη ζωή σου;Το παρελθόν θα σε στοιχειώνει όσο το αφήνεις να ζει μέσα σου και όχι να αναπαυθεί εν ειρήνη.Το μέλλον,από την άλλη,ήταν,είναι και θα είναι αβέβαιο.Η υπερβολική και παρανοϊκή ενασχόληση με οποιοδήποτε από τα δύο σου στερεί τη μόνη σταθερή μεταβλητή στη ζωή σου:το παρόν.


Κάπου ανάμεσα στις οικονομικές δυσκολίες και τις εγωκεντρικές μας ζωές,χάσαμε το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων,που είναι η οικογένεια,οι φίλοι και η αγάπη που μπορεί να κάνει θαύματα.Χριστούγεννα είναι τα γέλια της μαμάς,το αρνάκι της γιαγιάς,οι φωνές τις αδερφής μου,τα γαβγίσματα του σκύλου,οι συζητήσεις με τη θεία μου,τα υπερ-αυξημένα ντεσιμπέλ στο τραπέζι,ο καυγάς για το τηλεκοντρόλ,τα χαμόγελα των φίλων μου,το πρώτο ξενύχτι του χρόνου,η αγκαλιά ενός σημαντικού ανθρώπου.


Έδωσα μια υπόσχεση φέτος:Τίποτα δε θα μου στερήσει τα Χριστούγεννα.Αν κάποια εποχή δικαιούται κάποιος να είναι χαρούμενος,αυτή έφτασε και την αφήνουμε να περάσει ανεκμετάλλευτη.Όλοι χρειαζόμαστε λίγα χαμόγελα παραπάνω.Όλοι χρειαζόμαστε ευχάριστες αναμνήσεις να μας στηρίζουν στις πραγματικά δύσκολες στιγμές.Μπορεί να μην είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα, αλλά τουλάχιστον θα είναι όμορφα.


Καλά Χριστούγεννα,λοιπόν,και ευτυχισμένο το νέο έτος.Εύχομαι το 2012 να φέρει σε όλους μας αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε:αγάπη, αλληλεγγύη,ελπίδα και όνειρα,γιατί αυτά δημιουργούν την ευτυχία. Χρόνια πολλά!

I know a place where you should go...

"Κοιταξα την Αντιγονη στα αριστερα μου,γελουσε και εκεινη.Οι διακοπες μας εκαναν καλο.Εγυρα το κεφαλι μου πισω κι αφησα τον αερα να μουδιασει καθε αισθηση στο προσωπο μου.Με τον αερα να με φυσαει και το φουσκωτο να χοροπηδαει στα κυματα υπο το φως του ηλιου που σιγα σιγα εδυε,συνειδητοποιησα οτι ειμαι καλα.Ισωςεφταιγαν οι τεκιλες που πιναμε ολη μερα,ισως παλι να ειχα παθει ηλιαση απο την ηλιοθεραπεια,αλλα εκεινη τη δεδομενη στιγμη ολος ο υπολοιπος κοσμος ειχε σωπασει και οι μονοι ηχοι που εσπαγαν τη σιωπη ηταν οι ενθουσιασμενες κραυγες μας καθε φορα που πεφταμε σε κυματα."

Ομολογουμενως,ενας χωρισμος δεν ηταν και ο καλυτερος τροπος να ξεκινησει το καλοκαιρι μου.Αντε βρες μετα ορεξη για διακοπες και κραιπαλες!Το προγραμμα περιειχε διαβασμα για την εξεταστικη,επεισοδια ο,τι σειρας δεν ειχα δει τα τελευταια 2 χρονια και νευρα.Πολλα νευρα.Τις διακοπες μου παντως τις κανονισα,εστω και με μιση καρδια.Και μετα επεσα με τα μουτρα στη δουλεια για εκτονωση.

Οι διακοπες δεν αργησαν με ενα κανονικο road trip,αφου φτασαμε στον προορισμο μας κυριολεκτικα μεσω Λαμιας.Εξι ωρες,ενα autostop και 70 ευρω μετα φτασαμε στον προορισμο μας,την καταπρασινη Β.Ευβοια.Λιγες ωρες ηταν αρκετες για να ξεχαστουν ταλαιπωριες,εξεταστικες,χωρισμοι και σκοτουρες.Ηταν οι διακοπες που δεν εκανα ως αποφοιτη με την κολλητη μου.Λιγο οικογενεια,λιγο φιλοι,ολα στη σωστη αναλογια για να υπαρχει ισορροπια

.Περασαμε και μια βολτα απο την κοσμοπολιτικη Σκιαθο.Αν μας ειδες ημασταν οι τυπισσες που περασαν ολη τη μερα τους στη Μπανανα πανω σε ενα φουσκωτο.Η φαση ηταν λιγο τεκιλα,λιγο θαλασσα και η κολλητη μου.Δε θα μπορουσε να ειναι καλυτερα.Ή μηπως μπορουσε;Την ευεξια των διακοπων ηρθαν να ολοκληρωσουν τα αποτελεσματα της εξεταστικης με το απολυτο 12/12 και μια επιταγη απο μια δουλεια.Τα αγαθα κοποις/copies κτωνται.

Επεστρεψα Αθηνα για τα απαραιτητα:πλυντηριο,σιδερο και ψωνια.Το ενα βραδυ αδειαζα τη βαλιτσα μου και το επομενο τη γεμιζα ξανα.Επομενη σταση:ΙΟΣ!

Οι διακοπες που τοσο πολεμουσα ειχαν ερθει,αλλα αυτη τη φορα ηθελα να ερθουν.Δεν ξερω αν εφταιγε η καλη μου διαθεση ή αν το πρωτο κυμα διακοπων λειτουργησε σαν ορεκτικο για το κυριως πιατο:τις διακοπες στο νησι της ξεφρενης διασκεδασης..

Η διαδρομη αποδειχττηκε μεγαλυτερη απο οσο νομιζαμε αλλα 9 ωρες αφου αφησαμε το λιμανι του Πειραια,καναμε βουτιες στην πισινα του ξενοδοχειου μας.Το βραδυ μας περιμενε μια οχι και τοσο ευχαριστη εκπληξη.Μεναμε μακρια απο τη χωρα και επρεπε να ανεβαινουμε καθε βραδυ ενα πλακοστρωτο φιδογυριστο δρομο για μιση ωρα.Το αποτελεσμα ηταν να ειμαστε ιδρωμενοι και λαχανιασμενοι πριν καν ακομα παμε στα club και τα μπαρακια σαν εξαλλη νεολαια.

Στη χωρα μας περιμενε μια ακομα εκπληξη.Ειχαμε ολοι ακουσει για τους τουριστες αλλα δεν ειχαμε συνειδητοποιησει το ποσο πολλοι ηταν!Για να το συνοψησω χωρις υπερβολες,ελληνικα μιλουσαμε μονο μεταξυ μας!Πρωτη φορα σε κεντρικη πλατεια,που σε μεγεθος ηταν τα 2/3 του Συνταγματος,ακουγα τοσες πολλες-διαφορετικες γλωσσες μαζι!Εγω συνηλθα μετα το πρωτο πολιτισμικο σοκ,οι αλλοι δεν ξερω κατα ποσο το ξεπερασαν οσο ημασταν εκει.

Στο δευτερο βραδυ μας βρηκαμε ενα club που εμελλε να μας φιλοξενει  καθε βραδυ στις μπαρες του.Περασαμε καλυτερα και απο μαγαζι της Αθηνας και αυτο λεει πολλα.Εξαλλου,που στην Αθηνα θα ακουσεις στις 5.30 ωρα το πρωι "Εγω δεν ειμαι Χριστιανος,ειμαι ειδωλολατρης" και θα γουσταρεις;

Επισκεφτηκαμε φυσικα και την παραλια του Μυλοποτα,με τα φημισμενα camping και beach bar.Δεν ειναι απο τις πιο ωραιες παραλιες που εχω παει,αλλα κερδιζει ποντους γιατι εκει εζησα μερικες απο τις πιο ειδυλλιακες στιγμες της ζωης μου.Ηλιος,θαλασσα και δυο κορμια στην αμμο.Κλισε μεν,αξεπεραστο δε.

Καπως ετσι περασαμε 5 μερες στο νησι:μπανιο το μεσημερο-απογευμα (ουτε συζητηση για πρωι),κραιπαλη τις μεγαλες ωρες και υπνο το ξημερωμα.Στην Ιο,το νησι που προκαταβολικα μισουσα,χορεψα μεχρι το πρωι,γελασα με παρεΐστικα αστεια,γνωρισα τον ερωτα,περασα αξεχαστα.Δεν ξρω που θα βρισκομαι τον επομενο μηνα ή τι θα μου φερει ο χειμωνας,θα εχω για παντα αυτο το καλοκαιρι χαραγμενο μεσα μου.

Άνευ Εξόδου

Φώναξα
Μέχρι που οι λέξεις 'γίναν υγρασία
Χάθηκαν λίγο στο σκοτάδι 
Μετά σιωπή και ξηρασία


Ψάχνω κάτι να γράψω
Κάτι να πω
Οι λέξεις που δε μ'απογοήτευσαν ποτέ
Μ'αφήνουν τώρα σώμα βουβό


Άσπρο το χαρτί και άγονο
Μαύρο μελάνι ξηρό
Μια πόρτα που όλο κλείνει 
Και δε μ'αφήνει να μπω


Η Μούσα με παίζει,με μεθά
Δένει την έμπνευση
Κλώστη στο χέρι
Και με περιγελά


Τα δεσμά μου γητεύει
Και με κρατάει εδώ
Αιώνια φυλακισμένη
Σ'ένα παιχνίδι που δεν έχει τελειωμό

Μια φορά και τον κακό μας τον καιρό...

Η Ραπουνζέλ κόντεψε να καραφλιάσει για να ανέβει ο πρίγκιπας της στον πύργο και να την ελευθερώσει. Η Ωραία Κοιμωμένη κοιμόταν και η τύχη της δούλευε. Η Χιονάτη έπαθε τροφική δηλητηρίαση και αντί να την τρέξουν στα επείγοντα περίμεναν τον πρίγκιπα. Και μετά έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

Όλα ξεκινάνε περίπου στην ηλικία των 6. Βρίσκεσαι στο στάδιο  Πριγκίπισσες της Disney και η πλύση εγκεφάλου πάει σύννεφο. Ξανθές πριγκίπισσες με τέλειες αναλογίες που βρίσκονται στον έσχατο κίνδυνο. Όλες έχουν ένα κοινό: τον πρίγκιπα. Όλες σώζονται και καλοπαντρεύονται. Και εκεί τελειώνει το παραμύθι. Δε θα μάθεις ποτέ για τα ελαττώματα του Mr. Perfect και τις περιπετειούλες που είχε, ούτε για τα κιλά που πήρε η πριγκίπισσα μετά το γάμο και τα παιδιά που έκανε για να τον κρατήσει.

Μεγαλώνοντας περιμένεις να βρεις τον τέλειο άντρα, την τέλεια σχέση, την τέλεια δουλειά, το τέλειο σπίτι, την τέλεια ζωή. Στην πορεία βρίσκεις τον μέτριο άντρα ,τη μέτρια σχέση, τη μέτρια δουλειά, το μέτριο σπίτι, τη μέτρια ζωή και δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένη. Πάντα θες κάτι παραπάνω.

Ποτέ δεν εκτιμάς αυτό που έχεις. Χάνεις το παρόν ψάχνοντας για το μέλλον. Η τωρινή σου σχέση είναι απλώς μια στάση πριν το τέρμα .Η δουλειά σου είναι προσωρινή μέχρι να έρθει η ευκαιρία σου. Το σπίτι σου δεν είναι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει εσένα και τις φιλοδοξίες σου. Και γκρίνια, γκρίνια , γκρίνια…

Η ζωή δεν είναι ροζ. Έτσι τη βλέπεις εσύ μέσα από τη φούσκα σου. Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι πονάνε ,κλαίνε ,γελάνε, είναι άσχημοι ,έχουν βρώμικα ρούχα ,δε χρησιμοποιούν τα μαλλιά τους ως σκοινί, αποτυγχάνουν, πέφτουν, σηκώνονται, δεν έχουν άσπρα άλογα και τεράστια παλάτια, δεν έχουν τέλεια μαλλιά και παρανοϊκά κάτασπρες οδοντοστοιχίες.

Στην πραγματικότητα ο πρίγκιπας είναι άνεργος πτυχιούχος που στα 30 του ζει ακόμα στο ‘παλάτι’ των γονιών του . Καβαλάει ένα άσπρο smart , τις δόσεις του οποίου θα πληρώνει για χρόνια ο μπαμπάς του, και δεν έχει six pack.

Στην πραγματικότητα η Ραπουνζέλ κόβει τα μαλλιά της πάνω  σε μια εφηβική επανάσταση και το σκάει από τον πύργο μόνη της. Η Ωραία Κοιμωμένη κάνει θεραπεία για την αϋπνία  και η Χιονάτη  παντρεύεται τον Γκρινιάρη. Η Σταχτοπούτα ιδρύει κέντρο στήριξης κακοποιημένων γυναικών και η Πεντάμορφη πάσχει από Stockholm Syndrome.

Η ζωή δεν είναι τέλεια, αλλά έχει τέλειες στιγμές. Μη τις χάσεις κυνηγώντας παραμύθια. 

Skeletons in my closet

Ηταν ενα βραδυ Σαββατου οχι σαν ολα τα αλλα.Εμεινα μεσα και βαριομουν.Ετσι αποφασισα να τακτοποιησω το δωματιο μου.Τετοιες αποφασεις ομως ποτε δεν οδηγουν σε καλο.Συνηθως καταληγω να κανω τη ντουλαπα μου χειροτερη απο πριν.Καθως η ντουλαπα μου δε φαινοταν να ειναι σε απελπιστικη κατασταση (μεταφραση : τα ρουχα δεν ηταν τοσο ανακατεμμενα ωστε αφου καταφαρεις να τα ξεχωρισεις να μη φοριουνται) αποφασισα να ασχοληθω με ενα ντουλαπι που προοριζα για αποθηκευση cd και dvd.

Πιθανα σεναρια:

Α.Εξωγηινοι με απηγαγαν και δε μπορεσα να ολοκληρωσω τη δουλεια που ξεκινησα.

Β.Καθως τακτοποιουσα εμφανιστηκε ενα ρακουν...

Γ.Εκαναν παρελαση στο δωματιο μου μερικα φαντασματα.

(καπου εδω πρεπει να δηλωσω οτι εχω σωας τας φρενας και δε βρισκομαι υπο την επηρρεια παραισθησιογονων ουσιων)

Η σωστη απαντηση ειναι η....Γ.

Προς οσους μαντεψαν σωστα συγχαρητηρια,εγω στη θεση σας μαλλον θα επελεγα το ρακουν...

Ηταν λοιπον Σαββατο βραδυ κι εγω τακτοποιουσα ενα ντουλαπι.Μεσα εκει ειχα χωσει διαφορες βλακειες με σκοπο καποια στιγμη να τα ξεκαθαρισω.Επεσα λοιπον εντελως τυχαια πανω σε μια θηκη για dvd.Δε θυμομουν καν οτι υπαρχαν.Για το περιεχομενο τους δε,δεν το συζηταω καν.Ειχαν ετικετες πανω:Μουσικη,Εγγραφα,Φωτογραφιες και Βιντεο...Γιατι να περασω τα αρχεια μου σε dvd; 

(ντιν!φωτεινη λαμπα πανω απο το κεφαλι μου)Πριν καποια χρονια ειχα κανει format στον υπολογιστη μου και ολα τα αρχεια μου ειχαν περαστει σε dvd.Ω,γλυκια περιεργεια!Σε οδηγει σε περιεργα μονοπατια!

Σιγουρα σε ολους εχει συμβει να βλεπουν φωτογραφιες του παρελθοντος και να αναφωνουν με σοκ: "Τι σκεφτομουν;".Μια λεξη αρκει για να φανταστειτε με τι θριλερ ηρθα αντιμετωπη:Γυμνασιο.Προβληματα ακμης,απαραδεκτα κουρεματα,ανεκδιηγητα ρουχα,εφηβικοι ερωτες,πειραματισμοι,χαζα παρατσουκλια,εκδρομες,δεν φτανουν για να τα περιγραψουν.

Ηταν μια εποχη που ακομα δεν ειχα ανακαλυψει το make up,το οποιο θα ηταν σωτηριο αν αναλογιστει κανεις τα σπυρακια μου.Για τα μαλλια μου δε το συζητω.Καλα εκανα και δεν τα ξανακουρεψα απο τοτε που εφταναν μεχρι τους ωμους μου μετα βιας.Πλεον μπορω να περηφανευομαι για τη χαιτη μου.Τα ρουχα ειναι ενα ολοκληρο κεφαλαιο.Βλεπεις,ειχα φροντισει να ξεφορτωθω τα στοιχεια απο νωρις.Οι λεξεις "ρουχα του γυμνασιου" και μοδα ειναι ιεροσυλια να μπαινουν στην ιδια προταση.Αλλα βλεπεις με την Super Κατερινα και το ΑΦΙΣΟΡΑΜΑ δεν ενημερωνομουν ιδιαιτερα για τις τασεις της μοδας.Τα αρθρα ηταν τυπου: "Μας αρεσει το ιδιο αγορι αλλα ειμαστε φιλες" ή "Πώς να ριξετε το αγορι των ονειρων σας" κλπ.Καποια καλοκαιρια μετα ανακαλυψα τη VOGUE για καλη μου τυχη.Δεν υποστηριζω οτι ειμαι hipster,αλλα τουλαχιστον πλεον μπορω να χρησιμοποιω τις λεξεις "ρουχα μου" και μοδα στην ιδια προταση.

Επομενο κεφαλαιο:Εφηβικοι ερωτες.Κεφαλαιο απο μονο του αφου προφανως δεν ειχα αλλη ασχολια.Με κοιταξε,μου ειπε "γεια",χορεψαμε στο παρτυ,φιληθηκαμε στη μπουκαλα...Φλερτ και απογοητευση.Ολα ηταν στο παιχνιδι.Τοτε ειχα και τον πρωτο μου ερωτα(ο Θεος να τον κανει).Πρωτογνωρα συναισθηματα και αγαρμπες κινησεις.Μου εχει ταξει μια φαρμα και οικογενεια οταν μεγαλωσουμε.

Τοτε τα Σαββατο καθομασταν μεσα.Μαζευομασταν σε σπιτια απο εδω και απο εκει.Δεν ειχε σημασια ο χωρος ή η αποσταση.Η βασικη προϋποθεση ηταν μια : Οι γονεις σου θα λειπουν; Η διασημη "Μπουκαλα" ηταν πολυ ξεπερασμενη για τα γουστα μας κι ετσι δουλευε η φαντασια μας.Και σε αυτη την ηλικια απο εφευρετικοτητα αλλο τιποτα!Θαρρος ή αληθεια;Οποιος φερει τη μικροτερη ζαρια κανει ο,τι του πουν οι αλλοι.Παντομιμα.Jackass.Φωναζαμε ο ενας τον αλλο με χαζα ψευδονυμα και χαιρομασταν γιατι αυτος ηταν ο κωδικας τηα παρεας μας.Η μεγαλυτερη πλακα γινοταν οπως παντα στο σχολειο.Χαρτακια πηγαινοερχονταν μπρος-πισω στα θρανια.Η δικη μας αλληλογραφια.Σχεδια για το σαββατοκυριακο και η πρωτη μας μεγαλη εκδρομη.Και αλλα σχεδια.Μια μερα μαλιστα ειχαμε γραωει και ενα τραγουδι-σατυρα.Τελευταια αναμνηση:Την τελευταια μερα του Γυμνασιου ηταν ολοι ντυμμενοι καλοκαιρινα και παιζανε ρακετες.

Η ωρα κοντευει 4.Ακουγα τη μουσικη του τοτε και ξεχαστηκα.Τα φαντασματα πρεπει να πανε για υπνο.Καληνυχτα λοιπον!

Β+Μ+Γ+Ο+Π=Best Friends Forever

Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο,ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Η εγγύηση,οι οδηγίες και η λήξη είναι 3 χαρακτηριστικά της αγοράς.Η εγγύηση εξασφαλίζει τον αγοραστή.Οι οδηγίες βοηθούν στην καλύτερη χρήση του προϊόντος.Η ημερομηνία λήξης στοχεύει στην προστασία του καταναλωτή.Αυτός είναι ο γενικός κανόνας.


Στην "αγορά" του έρωτα τα πράγματα είναι ολίγον διαφορετικά:


1.Ο έρωτας δε συνοδεύεται από οδηγίες χρήσεως.Είναι συναίσθημα σαρωτικό που συνορεύει με την τρέλα και μάχεται τη λογική.Συχνά κάνουμε λάθη ή παράλογες κινήσεις.Να μαθαίνεις από τις αναποδιές ίσως είναι η μοναδική συμβουλή.


2.Οι σχέσεις που κάνουμε δε συνοδεύονται από την αντίστοιχη εγγύηση αγοράς.Κάνεις μια επιλογή και με αυτή πορεύεσαι.Αν αποδειχθεί ελαττωματική,ούτε λόγος για αντικατάσταση.Μάλλον την επόμενη φορά δε θα εμπιστευτείς τον ίδιο κατασκευαστή.


3.Μια κατηγορία προϊόντων έρχεται με ημερομηνία λήξης.Ο κατασκευαστής προτείνει την ανάλωση πριν από μια συγκεκριμένη ημερομηνία για να αποφευχθούν οι παρενέργειες.Στις σχέσεις η ημερομηνία λήξης δεν αναγράφεται,αλλά διακρίνεται.Σε κανένα δεν αρέσει μια μπαγιάτικη σχέση,το πιθανότερο είναι να το προκαλέσει δηλητηρίαση.


Η "αγορά" του έρωτα λοιπόν δεν παρέχει καμία ασφάλεια,ούτε υπάρχει πεπατημένη οδός να ακολουθήσεις.Ξέχνα την εγγύηση του ενός χρόνου,την αντικατάσταση και την επιστροφή.Δε μπορείς να εξαλείψεις τα ελαττώματα μιας σχέσεις,αλλά μπορείς να την αναβαθμίσεις.Η στασιμότητα είναι ο παράγοντας εκείνος που κάνει την ημερομηνία λήξης αισθητή.Και στην αγορά τα προϊόντα που δεν εξελίσσονται τελικά ξεπερνιούνται από τους ανταγωνιστές τους και αποσύρονται από την κυκλοφορία.

Κόκκινο-Γκρι

Είναι αυτό που σε πιάνει και θέλεις όλα να τα αλλάξεις. 
Το πέρασα με τα μαλλιά μου. 
Στράφηκα στα ρούχα μου. 
Not enough. 
Οι αλλαγές θέλουν χρόνο και χώρο... 
Χώρο ε;...
«Άντε να αδειάσεις το δωμάτιό σου για να αρχίσουμε! »
Πάνε οι αφίσες. 
Πάει το κολάζ. 
Ήταν σα να ξεκολλούσα ένα κομμάτι του εαυτού μου , το οποίο όμως κατά κάποιο τρόπο είχε λήξει προ πολλού και έκανα χώρο για κάτι νέο.
Ανακαίνιση. 
Ανανέωση. 
Μόνο το  artwork είχε μείνει πλέον στους (για κάποιο κοριτσίστικο λόγο)ροζ τοίχους, και αυτό θα καλυπτόταν από τα νέα χρώματα. 
Δεν κουράστηκα και πολύ για αρχή.  
Μετά από πολύ Ρέμο και vodka, το επόμενο πρωί με βρήκε έτοιμη για ουσιαστικές αλλαγές.
«Εμ... Μαμά, το artwork θα καλυφθεί από τη μπογιά»; 
Όχι. Η απάντηση ήταν όχι. 
Ανεξίτηλα σχέδια και στίχοι παρέμεναν πεισματικά πάνω στον (ακόμα ροζ) τοίχο. 
Το ένα χρώμα δεν ήταν αρκετά σκούρο για να καλύψει τις εφηβικές μου ανησυχίες.
 Ένα παρελθόν γεμάτο αμφιβολία, φόβους και ανεκπλήρωτα όνειρα έμπαινε εμπόδιο στην ανανέωσή μου, την κατά κόσμον γνωστή ως ανακαίνιση. 
Από τους τοίχους φώναζε ο Kurt Cobain: “With the lights out,it’s less dangerous” και οι Matisse μου υπενθύμιζαν ότι κάποια μέρα my head was in a mess. 
Ήμουν αποφασισμένη. 
Ένα κουτάκι γεμάτο με μαγικό άσπρο αστάρι ήταν ο Αγιασμός μου και οι τοίχοι ο δαιμονισμένος που έπρεπε να εξορκιστεί. 
Ένα πέρασμα, δύο, τρία...  
Μπορούσες ακόμα να ξεχωρίσεις ορισμένα ίχνη της ιεροσυλίας.
Γι’ αυτό όμως υπάρχουν τα νέα χρώματα! 
Υπομονή και επιμονή. 
Τα σημάδια καλύφθηκαν και δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει ότι κάποτε ήταν εκεί. 
Το κόκκινο και το γκρι στους τοίχους έχουν δέσει πανέμορφα και έχουν δώσει νέο αέρα στο δωμάτιο μου.
Δεν είναι όμως οποιαδήποτε χρώματα. 
Είναι οι συγκεκριμένες αποχρώσεις που δίνουν αυτό το μοναδικό αποτέλεσμα. 
Το σωστό κόκκινο με το κατάλληλο γκρι.
Δένουν μεταξύ τους, δένουν και με μένα. 
Ο προκάτοχός τους (ροζ) δεν ήταν εγώ. 
Τουλάχιστον όχι πια. 
Και όταν κάτι δε σου κάνει το αλλάζεις. 
Αυτό ήταν, είναι και θα είναι το motto μου. 
Το μόνο που λείπει πλέον είναι τα καινούρια έπιπλα.
Αλλά η αλλάγη έχει ουσιαστικά γίνει.
Το παλιό δωμάτιο μπορείτε να το βρείτε σε φωτογραφίες.
Δε θα το βρείτε όμως πια στο σπίτι μου.
Ούτε και το κορίτσι που έμενε εκεί...