Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Οψη

-Οπ!Σε ειδα!Να'σαι παλι!Τι κανεις;
-Καλα ειμαι.Εσυ;
-Εγω προφανως ειμαι καλα.Αλλα μη μου απαντας μηχανικα.
-Μα,καλα ειμαι.
-Θες να μου πεις οτι δεν ξερω εγω;
-....
-Ετσι μπραβο.Πες μου τωρα που σε πετυχα...Πως αισθανεσαι;
-Χμ...Αυτο θελει σκεψη...
-Σκεψου καλα.Σε μενα ετσι κι αλλιως δε μπορεις να πεις ψεματα και να θελεις.Παραδεξου λοιπον για μια φορα πως αισθανεσαι.
-Δε μπορω να σου απαντησω αμεσως...Πρεπει να το επεξεργαστω πρωτα.
-Κοιτα,σε μενα δεν εχει τετοια.Εγω ετσι κι αλλιως ξερω την απαντηση σου,απλα θελω να σε ακουσω να το λες.
-Τι αψυχολογητα πραγματα ειναι αυτα τωρα;Ετσι τη βρισκεις εσυ;
-Κι ετσι και αλλιως.Μην κανεις υπεκφυγες ομως.Σημερα θα μου απαντησεις.
-Γιατι ομως σημερα;
-Γιατι με εχεις κουρασει.
-Α,τωρα δηλαδη ειμαι εγω αυτη που σε κουραζει;
-Ναι,μανταμ.Εγω δηλαδη δεν εχω αλλες δουλειες να κανω;
-Η απαντηση ειναι πολυ προφανης.
-Παντα το κανεις αυτο.
-Ποιο;
-Χρησημοποιεις την ειρωνια ως μηχανισμο αμυνας.
-Εσυ τωρα με ποιανου το μερος εισαι;
-Με τη λογικη,γιατι καποια αποφασισε να γινει συναισθηματικη.
-Μαλιστα.Και τι λεει αυτη η λογικη σου;
-Οτι πρεπει να μου πεις πως νιωθεις....
-Δε θελω.
-Γιατι οχι;
-Γιατι φοβαμαι τη συνεχεια.
-Εγινες δειλη ξαφνικα;
-Απαντα εσυ που με ξερεις καλυτερα.
-Ετσι θες να παιξουμε;
-Ναι.
-Εσυ το ζητησες...Εισαι καλα.Βγηκες απο εκεινο το ατελειωτο αδιεξοδο.Μπραβο σου και μαγκια σου αν ρωτας τη γωμη μου.
-Δε σε ρωτησα...
-Μη με διακοπτεις,ανοητη,δεν τελειωσα.Τωρα που καλεισαι να παρεις μια αποφαση,κανεις δυο βηματα πισω και προσποιεισαι οτι δε σε αφορα.Δεν εισαι εσυ εκεινη που πρεπει να παρει μια αποφαση για τη συνεχεια και απλα περιμενεις οι αποφασεις να παρθουν απο αλλους.Λιγο μοιρολατρικο δε νομιζεις;
-Τι εννοεις;
-Αφηνεσαι στη μοιρα και στην καλη θεληση των αλλων αντι να παρεις την κατασταση στα χερια σου.Με απογοητευεις.Καποτε θα ησουν ηδη δεκα βηματα μπροστα.
-Οι ανθρωποι αλλαζουν...Ετσι κι αλλιως δικη σου ιδεα ηταν!
-Α,σε αυτο με ακουσες δηλαδη;Και τωρα με αγνοεις!Οταν σου ειπα να αλλαξεις,δεν εννουσα να χασεις καθε αξιοπρεπεια και αυτοεκτιμηση.
-Δε νομιζεις οτι το τραβας λιγο;
-Αν ειναι να σε ταρακουνησω αρκετα ωστε να ξυπνησεις,θα πω αυτα και ακομα χειροτερα!
-Τι χειροτερο μπορεις να πεις;
-Οτι εχασες και την κριτικη σου ικανοτητα.Δε μπορεις πλεον να ξεχωρισεις τι σου κανει καλο και τι κακο,τι πρεπει να κρατησεις και τι να πεταξεις μακρια,οτι πρεπει να προχωρας μπροστα και οχι πισω...
-Τι θελεις απο 'μενα;
-Τι θελεις εσυ απο τον εαυτο σου;
-Θελω την ησυχια μου.Kουραστηκα.
-Καιρος ηταν να το παραδεχτεις.Συνεχισε.
-.Αυτη η στασιμοτητα ειναι που με εχει κουρασει.2 βηματα μπρος,3 πισω.Θελω να βγω στην επιφανεια και οχι να ξαναγυρισω στον πατο.
-Και τι σε κραταει;
-Τα βαριδια.
-Ξεφορτωσου τα.
-Δε θελω.
-Νομιζα οτι ηθελες να βγεις στον καθαρο αερα.
-Θελω,αλλα αν μπορω να παρω τα βαριδια μαζι μου γιατι να μη το κανω;
-Γιατι ο,τι ανεβαινει,κατεβαινει.Φυσικη δε διαβαζες;
-Αυτο που κολλαει;
-Τα βαριδια ανηκουν στο βυθο.Ακομα και αν τα βγαλεις στην επιφανεια εκεινη θα βρουν ton τροπο να γυρισουν πισω και το πιθανοτερο ειναι οτι θα σε παρασυρουν και 'σενα μαζι τους.
-Οχι αν τα βγαλω στη στερια...
-Ηξερα οτι ησουν στον κοσμο σου,αλλα δε σε ειχα και για χαζοβιολα.
-Δεν ενοχλω κανενα με το να ονειρευομαι.
-Ενοχλεις τη λογικη.
-Και ποιος την εχρισε αρχηγο;
-Η καρδια σου,οταν κουραστηκε.
-Μα...
-Δεν εχει μα.Αν θελεις κατι,καν'το.Μην περιμενεις απλα!
-Φοβαμαι σου λεω...
-Τι ακριβως φοβασαι,πουλακι μου;
-Την αποτυχια!
-Καλυτερα να προσπαθησεις και να αποτυχεις,παρα να μην προσπαθησεις καθολου.Τι λες λοιπον;
-Λεω οτι εχω αρχισει να τρελαινομαι εντελως.
-Γιατι το λες αυτο;
-Γιατι καθομαι και μιλαω στον καθρεφτη!
-Και εκεινος σου απανταει;

                                                                
                                                                     
                                          ***

Δεν υπάρχουν σχόλια: