Ο απολογισμος μιας χρονιας...

Πως θα περιγραφα τη χρονια που περασε με μια λεξη?

Οντας στο ξεκινημα της νεας σχολικης χρονιας αυτη η ερωτηση δε φευγει απο το μυαλο μου.Η προηγουμενη χρονια ηταν μια μεταβατικη περιοδος αναμεσα στην καλοπεραση του γυμνασιου και στη συνειδητοποιηση οτι μεγαλωνω.Η περιοδος αυτη συδιαστηκε με την αλλαγη σχολικου περιβαλλοντος.Μια αλλαγη που δε βοηθησε καθολου σε αυτη τη μεταβαση.Αντιθετα εκανε τα πραγματα πιο δυσκολα και πιο επωδυνα.Εκανα φυσικα νεες γνωριμιες αλλα οι παλιοι μου φιλοι ηταν αναντικαταστατοι.
Η διαφορα σχολειου ομως αλλαξε τις σχεσεις μας.Απομακρυνθηκα.Απομακρυνθηκαν.Ισως θεωρησα οτι ετσι ηταν πιο ευκολο.Να μη μου λειπουν.Ισως δε τους ελειπα πια.Εκανα ομως νεους φιλους.Επετρεψα στον εαυτο μου να παρασυρθει,να αλλαξει.Ολα βεβαια στο ονομα της φιλιας.Μια φιλια που θα ονομαζα υστερα αναγκη για προσαρμογη.Ηθελα να κατακτησω το νεο σχολειο οπως ειχα κατακτησει και το προηγουμενο.Τα πραγματα ομως δεν ηταν τοσο ευκολα οσο τα λογαριαζα.Δεν ενιωσα ουτε μια στιγμη μερος αυτου του νεου σχολειου οσο και αν προσπαθουσα επανειλημενα να πεισω τον εαυτο μου για το αντιθετο.
Τα νεα των παλιων μου φιλων και το ποσο καλα περνουσαν χωρις εμενα με εκαναν να θελω ολο και πιο πολυ να γινω αποδεκτη.Και με τον καιρο μεταλλαχθηκα σε ενα τερατακι.Το μονο που ηθελα ηταν να βγαινω με τους νεους μου τελειους φιλους.Το ποσο τελειοι δεν ηταν το ανακαλυψα μετα απο καποιο καιρο και υστερα απο αρκετα γεγονοτα.
Ξαφνικα συνειδητοποιησα ποσο μονη μου αισθανομουν.Ενιωθα ενα αναπληρωτο κενο.Η διαθεση μου ηταν πολυ ασχημη,δακρυα θολωναν τα ματια μου και με κατεκλυζε ενα αισθημα ασφυκτικης μοναξιας...Δε ειναι και λιγο να συνειδητοποιεις οτι εισαι μονος σου.Ακομα και οι παλιοι μου φιλοι,εκεινους που θεωρουσα αληθινους,δεν φαινονταν να ενδιαφερονται πια...Ατομα οπως οι καλυτερες μου φιλες εμοιαζαν πια αγνωστες...Σε τετοια κατασταση ημουν που ενα βραδυ ξεσπασα και μιλουσα-κλαψουριζα στην αδερφη μου μεχρι τις 4.30 το πρωι...Καθισα λοιπον και σκεφτηκα.Για τους νεους μου φιλους ηξερα κατα βαθος οτι δεν θα εβγαζε πουθενα.Ετσι κι αλλιως αρχισαμε να κανουμε παρεα με λαθος κινητρα.Πιο πολυ με πληγωνε το οτι οι καλυτερες μου φιλες ειχαν γινει πια ξενες και αυτο με εκανε να νιωθω μοναξια... Τουλαχιστον τωρα ξερω τι να περιμενω απο τα συγκεκριμενα ατομα και δεν ενθουσιαζομαι πια μαζι τους με το παραμικρο.Οσο για τους παλιους μου φιλους προσπαθω να γεφυρωσω το χασμα που συνεβαλα να δημιουργηθει αναμεσα μας και η προσπαθεια μου αυτη δεν ειναι ακαρπη αν και γνωριζω πολυ καλα οτι τα πραγματα ποτε δε θα ειναι οπως πριν.
Συμπερασμα:Η αρχικη μου απαντηση για το πως θα περιεγραφα την περασμενη χρονια ηταν μοναχικη.Δε μου αρεσει ομως να ειμαι απαισιοδοξη,γι'αυτο θα προσθεσω και μια δευτερη λεξη στην περηγραφη.Διδακτικη.