Αγαπητη Σκια,

Σου γραφω εδω ολα οσα μαλλον δε θα σου πω ποτε γιατι δε βρισκω πια το νοημα.

Ισως ειναι λιγο αργα τωρα που το λεω αλλα μετανιωνω για ο,τι δεν εκανα,για πραγματα που δεν ειπα και δεν ξεκαθαρισα οταν επρεπε και τωρα εφτασα ως εδω.Τρεις μηνες μετα ευχομαι να μπορουσα να αλλαξω την κατασταση αλλα δε γινεται γιατι εχουν μεσολαβησει αρκετα.Ενα καλοκαιρι και ενας φιλος-φιδι ηταν αρκετα για να σε κανουν να αλλαξεις γνωμη για'μενα και για'σενα.

Δε θα μαθεις ποτε τα πραγματα που ενιωσα για 'σενα εστω και εκ των υστερων...Το μονο που εχει μεινει πια ειναι ενας ερωτας για το ατομο που ησουν τοτε...Γλυκος,ευαισθητος,καλος και πανω απο ολα "δικος" μου...

Δε μπορω να πω με σιγουρια τι επαθες και μεταλαχτηκες σε κατι τοσο παγωμενο και απομακρο...Λυπαμαι γιατι δεν εισαι πια αυτος που γνωρισα αλλα η σκια ενος αλλου.Ενος αλλου που δεν αξιζει να λεγεται φιλος κανενος γιατι απλουστατα δε του εμαθε κανεις τι σημαινει αυτη η λεξη...Ισως παλι να μην σε ηξερα οπως νομιζα...Ισως να εβλεπα αυτο που ηθελα να δω και να εισαι αυτη η σκια στα αληθεια...

Οπως και να εχει δε θα το μαθω ποτε...Οπως και εσυ ποτε δε θα μαθεις ολα οσα δε μπορω να σου πω...

Αυτη η εξομολογηση ειναι ο τροπος μου για να κλεισω πια αυτο το θεμα και να τα αφησω και εγω ολα πισω οπως και εσυ.Να εισαι παντα καλα.Αντιο.