Παζλ του κοσμου μου...

Ερχονται στιγμες στη ζωη μου που κοιταω γυρω μου και συνειδητοποιω πως τιποτα δεν ειναι οπως 8α επρεπε να ειναι.Υπαρχει μια ταξη των πραγματων που οταν αλλαζει διαταρασσει την ηρεμια του κοσμου μου.

Εχω αποκτησει μια ασχημη συνηθεια.Υποκυπτω ευκολα στα ενστικτα μου χωρις να σκεφτω τις συνεπειες που θα εχει μια τετοια κινηση στη ζωη μου,στις ζωες που συνδεονται αναποφεκτα με τη δικη μου.Παρασυρομαι απο τον ενθουσιασμο μου,πραγμα που τις περισσοτερες φορες καταληγει σε πανωλεθρια με "αθωα" θυματα.Τα 8υματα της απερισκεψιας μου και την ανωριμοτητας μου.Παντα νιωθω ασχημα για αυτους που παρασυρω μαζι μου και παντα την ξαναπαταω και κανω τα ιδια λαθη.Τι λεει αυτο τωρα για μενα?...

Τι κανω κα8ος καθε φορα?Εχω κανει εστω και μια φορα κατι σωστο ή μηπως το μονο που ξερω να κανω ειναι να επαναλαμβανω τα λαθη του παρελθοντος?Καθε φορα αποφασιζω να μην ξανακανω τα πραγματα με τον ιδιο ηλιθιο τροπο και τελικα καταληγω ξανα απο εκει που αρχισα.Να παιρνω αποφασεις που δε 8α κρατησω ξανα και ξανα.

Σταματαει ποτε αυτο?Υποτιθεται οτι ο ανθρωπος ωριμαζει οσο μεγαλωνει.Σε'μενα φαινεται να συμβαινει το αντιθετο.Ενα πραγμα σα τον Μπεντζαμιν Μπατον.Μονο που εμενα συμβαινει μονο στο μυαλο μου!

και τωρα τι κανω?Μαζευω τα κομματια ενα-ενα και τα κολλαω παλι μαζι.Σαν ενα παζλ που του εχω χαλασει τη σειρα κ τα κομματια πια δεν εφαρμοζουν το ενα με το αλλο.Θελει χρονο και κοπο για να βαλω παλι τα κομματια στη σωστη σειρα αλλα στο τελος παντα το αποτελεσμα ειναι ικανοποιητικο.Μεχρι τουλαχιστον να τα ξαναχαλασω...

Για αλλη μια φορα λοιπον πρεπει να διορθοσω τον κοσμο μου.Να επαναφερω την ισορροπια.Να κολλησω τα κομματια του παζλ της ζωης μου και να συνεχισω απο εκει που εμεινα.Εχω περασει κ χειροτερα...